DATY Z HISTORII KOŚCIOŁA I PARAFII
+XI/XII w. – Na przełomie tych wieków powstaje parafia w Czerlejnie.
1201 – Biskup Arnold II nadaje Joannitom z Poznania Komandorii kanonikat i prebendę katedralną, na którą szły dziesięciny z Czerlejna.
1254 – Bogufał III, biskup poznański jest dzierżawcą wsi królewskiej Czerlejna .
1257 – 1796 – Kościół w Czerlejnie jest własnością Kapituły Gnieźnieńskiej.
1268 – Najstarsza zachowana wzmianka o kościele w Czerlejnie.
1510 – Kościół istnieje pod wezwaniem NMP. Wniebowziętej, Św. Idziego i św. Katarzyny.
1616 – Drugi kościół.
1682 – Piotr Predkiewicz funduje puszkę z aniołami używaną do dzisiaj.
1743 – Budowa obecnego kościoła z fundacjii proboszcza Łukasza Lubaszowskiego.
1752 – Od tego roku istniało przy kościele bractwo św. Marii Magdaleny, patronki kościoła.
1763 – 1777 – W tym czasie przyłączono przejściowo do Czerlejna parafię w Kleszczewie. Utworzono tam jednak wikariat wieczysty jako beneficjum, na które udzielano instytucji. Tym sposobem zachowało Kleszczewo swe prawa parafialne. Usamodzielniło się przed rokiem 1777.
1767 – 25 października Konsekracja kościoła przez biskupa Ludwika de Riaucour.
„ Roku Pańskiego 1767 dnia 25 miesiąca października, w 20 niedzielę po Zesłaniu Ducha Św. ja Ludwik de Riaucour, biskup Ptolomidy, kanonik metropolitalny gnieźnieński, oficiał, prepozyt itd. konsekrowałem ten Kosciół w Czerlejnie i ołtarz p.w. N.M.P. Wniebowziętej. Umieściłem w nim relikwie św. Męczenników Gaudentego i Filotei i udzieliłem wszystkim wiernym dzisiaj jeden rok, a nawiedzajacym kościół w rocznice konsekracji wyznaczyłem na niedziele w oktawie Wszystkich Świętych”
Ludwik de Riaucour Biskup
OŁTARZ GŁÓWNY – zbudowany przed rokiem 1767, rokokowy ołtarz – Wniebowzięcie N.M.P. – autor nieznany, współczesny z ołtarzem, barok figury – Czterech Ewangelistów, rokoko, przed 1767 tabernakulum – współczesne z 1930 roku krzyż na tabernakulum i lichtarze z połowy XVIII wieku.
FIGURY NA ŚCIANACH PRZY OŁTARZU GŁÓWNYM
N.M.P. z DZIECIĄTKIEM – drzewo lipowe, polichromowe, styl gotycki, z około 1370r.
SALVATOR MUNDI – późny barok, 1 połowa XVIII wieku.
STÓŁ OFIARNY- anioły późnobarokowe przed 1767 roku z dawnego tabernakulum.
GRUPA PASYJNA – nad drzwiami do zakrystii, 2 połowa XVI wieku, powstała w warsztacie poznańskim. Do 1743 roku na belce tęczowej w poprzednich kościele.
ANIOŁ NA OBŁOKU – zawieszony u sufitu, późny barok, wykonany pomiędzy 1743 a 1767 rokiem przez tego samego rzeźbiarza co figury w ołtarzu głównym.
AMBONA I CHRZCIELNICA – rokokowe przed 1767 rokiem.
POSTACIE BISKUPÓW – na filarach, późny renesans z około 1600 roku.
OŁTARZE BOCZNE:
Lewy rokoko, przed 1767, obraz Ecce Homo współczesnej z ołtarzem. Po bokach figury Matki Boskiej Bolesnej i św. Jana.
Prawy – rokoko około 1767, obraz św. Katarzyny z połowy XIX wieku. Ołtarz św. Marii Magdaleny z 1767 roku. Na zasuwie obraz Trójcy Przenajświętszej z 2 połowy XIX wieku. Figury św. Piotra i św. Jana Chrzciciela współczesne z ołtarzem.
ZAMEK DO KRUCHTY POŁUDNIOWEJ – z nawy do kruchty południowej w XVI/XVII.
W ZAKRYSTII
− szafa – późnobarokowa z 1750 roku z fragmentami ołtarza z około 1600 roku.
− Krucyfiks z XVIII wieku o cechach ludowości.
− Chrystus Zmartwychwstały – rzeźba ze złoceniami rokoko, 2 połowa XVIII w.
− Kielich mszalny – srebrny ze złoceniami, rokoko, 2 połowa XVIII wieku.
− Puszka z aniołami – z 1682 roku, fundacji Piotra Prędkiewicza.
− Relikwiarz – późny barok, 1720/1730, drewno, blacha trybowana.
− Puszka metalowa na Hostie – XVIII wieku.
PRZED KOŚCIOŁEM – kropielnica romańska, XIII w. z pierwszego kościoła.